Back in the Madding Crowd

Onze ontdekkingsreis in het noord-oosten van Oeganda zit er alweer op. De afgelopen dagen zijn we langzaam vanaf Buffalo Base naar het zuiden gereden en onderweg hebben we nog twee traditionele dorpen bezocht. Om bij de Ik-stam te komen moesten we een klim maken van 2,5 uur, en we waren dan ook blij toen we eindelijk een groepje zingende kinderen op een rots in zicht kregen. Vervolgens hebben we een wandeling gemaakt door Nakipelemoru, de grootste manyatta van Afrika. Van onze lokale gids, die vroeger geweldadige veediefstallen organiseerde, kregen we het ene sappige verhaal na het andere te horen... Ten slotte zijn we voor de laatste keer op safari gegaan. Daarbij hadden we natuurlijk gehoopt op een speculaire afsluiting, zoals een zonnebadende python, maar helaas bleef de score steken op een wrattenzwijn en een schildpad.

En nu zijn we weer terug in de hoofdstad Kampala, waar we vier weken geleden onze reis zijn begonnen. Intussen is hier iedereen in rep en roer door de discussie over de eventuele afschaffing van de presidentiële leeftijdslimiet. President Museveni, die sinds 1986 aan macht is, wil graag in 2021 weer graag meedoen aan de verkiezingen. Probleem is dat hij dan 77 jaar is en dat is officieel te oud voor een president. Zijn voorstel is nu om alvast even de grondwet aan te passen. Maar niet iedereen denkt daar zo makkelijk over. Dus gaan parlementariërs elkaar te lijf en staat de politie op scherp om in te grijpen bij protesten op straat. Kortom, we zijn Back in the Madding Crowd!

Als we morgen naar huis vertrekken, is dat niet alleen met heel veel leuke herinneringen, maar ook met een behoorlijke hoeveelheid teksten en beeldmateriaal. De komende tijd hebben we dus nog iets te doen: we zullen de laatste hand leggen aan de beschrijvingen van accommodaties en excursies, en we zullen de foto’s bewerken en de video’s monteren. O ja, en tussendoor gaan we voor het eerst sinds een maand een fietstochtje maken, een pizza eten met extra veel kaas, en een heerlijk warme douche nemen!

Terug naar de basis

Nadat we boodschappen hadden gedaan in Kitgum en nog even een bezoekje hadden gebracht aan de familie van onze gids David, gingen we weer op weg naar Buffalo Base. Op sommige stukken was de weg extreem slecht, vooral omdat het de laatste tijd behoorlijk geregend heeft. Halverwege werd de doorgang geblokkeerd door een minibusje, dat vervaarlijk diep in de modder was weggezakt. Een groep van een stuk of tien mannen deed verwoede pogingen om het voertuig los te krijgen. Aan een van de zijkanten was er nog een klein stukje over waar onze jeep net langs kon. Alleen was het daar ook een enorme modderpoel. En dus gebeurde waar we al bang voor waren: ook wij bleven steken. Gelukkig konden de mannen met veel duwen, trekken en graven het minibusje bevrijden, en daarna waren wij aan de beurt. De reddingsactie verliep verrassend genoeg gesmeerd en na een halfuurtje en een gepaste betaling konden we weer verder. Wel verdachten we de mannen ervan de weg nog net iets slechter te hebben gemaakt, zodat er meer auto’s zouden stranden. Best een creatieve manier om geld te verdienen...

Aan het einde van de middag kwamen we aan in Buffalo Base, waar we met een welkomstdrankje begroet werden. Het voelde een beetje als thuiskomen. We kregen weer onze ‘eigen’ kamer, waar onze huisgekko Gekkie al in zijn vertrouwde hoekje op ons wachtte. Overdag hadden we weer uitzicht op de groene tuin en ’s avonds op de sterrenhemel, inclusief de Melkweg. Wij willen hier nooit meer weg!

* Nieuwsflits * Nieuwsflits * Nieuwsflits * Nieuwsflits * Nieuwsflits *

Net zijn de eerste twee sunbirds gesignaleerd in de buurt van de hummingbird feeder, die we een tijdje geleden opgehangen hebben (zie blog post 13-9). Op dit moment kunnen we helaas nog niet met zekerheid zeggen of het gaat om de soort Nectarinia puffela corona. In ieder geval houden we ze de komende tijd goed in de gaten!

Treasure hunt in Kitgum

Voordat we na ons avontuur in Murchison Falls weer teruggingen naar Buffalo Base zijn we in Kitgum gestopt om wat spullen in te slaan. In het dorp Karenga is namelijk bijna niets te krijgen.

We hadden een gevarieerd en uitdagend boodschappenlijstje, waardoor we het gevoel kregen dat we meededen aan een treasure hunt. Wie verzamelt zo snel mogelijk de meest uiteenlopende dingen in een Afrikaanse stad? Misschien een leuk ideetje voor een nieuw tv-programma?

• IJzerdraad om sleutelhangers van te laten maken

Het kostte even wat moeite om uit te leggen wat we precies zochten, maar uiteindelijk konden we zelfs kiezen uit verschillende soorten. En we omdat we niet meer dan een meter nodig hadden, hoefden we niet eens te betalen. Een goed begin van deze treasure hunt!

• Schoolspullen

Hoewel de school van Kitgum Homestay nog lang niet af is, hebben we toch al wat schriften, potloden, boeken en educatieve posters gekocht. In principe kan er dan vast begonnen worden met de lessen in de openlucht, bijvoorbeeld in de schaduw van de boom.

• Twee voetballen

We dachten dat de kinderen van Kitgum Homestay het vast wel leuk zouden vinden om te kunnen voetballen. Dus kochten we twee voetballen, die ter plekke werden opgeblazen. Wel ontzettend balen dat een onverbiddelijke politieagent net op dat moment bij de jeep stond om een bekeuring uit te schrijven voor fout parkeren. Strafpunten dus!

• Twee schoolborden voor Buffalo Base en een voor Kitgum Homestay

Het ging er even om spannen of de bestelde schoolborden op tijd klaar zouden zijn, maar het is net op het nippertje gelukt. De verf was nog niet helemaal droog, dus iedereen zat na het inladen onder de zwarte vlekken...

• Nieuwe flip-flops, het liefst in een passende maat en leuke kleur (dat laatste was optioneel)

Mijn Nederlandse paar is een aantal dagen geleden uitelkaar gevallen, en ik mis ze nu vooral bij het douchen. Bij Buffalo Base staan er trouwens flip-flops voor gasten in de kamer, maar gaat natuurlijk niets boven je eigen slippers (in die passende maat en leuke kleur). Helaas is het niet gelukt om deze opdracht binnen de beschikbare tijd uit te voeren.

Verder konden we bonuspunten verdienen door het laten afdrukken van een tiental foto’s voor het Buffalo Base-team. Daarbij kwamen we even in tijdnood doordat de stroom uitviel, maar gelukkig werd net op tijd de generator ingeschakeld...

Er even tussenuit

De afgelopen tijd zijn we lekker fanatiek op z’n Nederlands aan de slag gegaan. Een interview met een filmpje hier, een locatiebezoek met een fotoserie daar. Acclimatiseren en even bijkomen vonden we zonde van onze tijd. Niet zo slim natuurlijk, want opeens sloeg de moeheid toe. Gelukkig voelden we ons al een heel stuk beter na een ORS-drankje en een nacht goed uitslapen. Maar omdat we er zeker van wilden zijn dat we geen ‘Buffalo Base burn-out’ zouden krijgen, leek het ons een goed idee om er even tussenuit te gaan. We hebben daarom een aantal dagen doorgebracht in een super-de-luxe lodge in Murchison Falls National Park. Konden we daar dan onbeperkt relaxen? Eh nee...eigenlijk niet. We hadden best een druk programma. Zo zijn we op safari gegaan (eindelijk een leeuw gezien!), hebben we een boottocht over de Nijl gemaakt en zijn we naar de top van twee imposante watervallen geklommen. Verder hebben we ruim vier uur door de jungle gestruind op zoek naar chimpansees, die zich helaas niet lieten zien. Op de terugweg zijn we even langs geweest bij het Ardi College, waar verschillende opleidingen verzorgd worden voor getraumatiseerde oorlogskinderen. Speciaal voor ons was er een muziekoptreden georganiseerd met traditionele zang en dans, waar we erg van onder de indruk waren. Wel voelden we ons af en toe een beetje Willem en Maxima, vooral toen ons gevraagd werd om een speech...

In ieder geval waren het stuk voor stuk fantastische ervaringen, dus uitrusten doen we later wel weer een keer.

Vogelparadijs

Volgens de website van de Uganda Wildlife Authority komen er maar liefst 475 vogels voor in Kidepo Valley National Park. Dat maakt vogels kijken hier een boeiende, maar een ook best ingewikkelde bezigheid. Er staan bijvoorbeeld tientallen verschillende sunbirds* in de gids, waarvan heel veel er ongeveer hetzelfde uitzien. Het is dan ook bijna niet te doen om erachter te komen welke soort je net voorbij hebt zien vliegen. Was zijn kop nou donkerblauw of juist donkergroen? Eerlijk gezegd zien we soms vogels die volgens ons helemaal niet in de gids staan. We hebben stiekem het vermoeden dat het om een spannende nieuwe soort gaat. Geheel in de traditie van Linnaeus hebben we daar alvast een naam voor verzonnen: Nectarinia puffela corona. Om deze bijzondere soort van dichtbij te kunnen bestuderen, hebben we in Cincinnati in Noord-Amerika een ‘hummingbird feeder’ besteld. Als het goed is, kan deze ook gebruikt worden voor Afrikaanse sunbirds, die dan met hun kleine, kromme snaveltjes suikerwater uit de feeder komen halen.

Maar de feeder hangt nu al een tijdje in de tuin van Buffalo Base, en we hebben helaas nog geen enkele sunbird gezien. Misschien moeten we gewoon nog wat geduld hebben... In ieder geval nodigen we alle vogelaars, birdnerds en twitchers uit om naar dit vogelparadijs in Noord-Oeganda te komen. En wie weet laat de Nectarinia puffela corona zich dan opeens ook even zien.

* kolibrie-achtige vogeltjes

Een nieuwe werkplek

Het is natuurlijk niet zo dat we hier alleen maar gezellig wat foto’s en filmpjes aan het maken zijn. Nee, we hebben ook heel serieuze administratieve taken. Zo maken we beschrijvingen van accommodaties en excursies, en stellen we een marketingplan op. Speciaal hiervoor hebben we een comfortabele werkplek ingericht op het terrein van Buffalo Base. Het begrip ‘kantoortuin’ krijgt zo een heel andere dimensie. Natuurlijk hebben we geen hypermoderne koffieautomaat tot onze beschikking waar latte macchiato uit komt, dus halen we af en toe een kopje thee.

Hoewel we hier in the middle of nowhere zitten, lukt het ons lang niet altijd om rustig door te werken. Regelmatig worden we gestoord door bijvoorbeeld kakelende kippen en gakkende ganzen. Al met al is het dus net een gewone werkdag met gewone collega’s...

PS. We hebben intussen ook al twee bedrijfsongelukjes gehad. Vince is bij een bergwandeling naar beneden gevallen en heeft nu overal schaafwonden. En Karin is tijdens een safari tientallen keren door tseetseevliegen gestoken.

Onze eerste dag als vrijwilliger

Onderweg naar Buffalo Base hebben we overnacht bij de familie van onze Oegandese gids David. In 2013 heeft David namelijk besloten om Kitgum Homestay & Campsite op te zetten. Een deel van inkomsten hiervan gaat naar een aantal kleinschalige projecten, zoals de bouw van een school, een varkenshouderij en een onderkomen voor de kippen. Dit soort plaatselijke initiatieven kan hopelijk een bijdrage leveren aan het herstellen van de stabiliteit in deze regio, die enorm veel te lijden heeft gehad van het conflict tussen de Lord’s Resistance Army en het Oegandese leger (1986-2006).

Omdat Kitgum Homestay & Campsite bij reizigers nog niet zo bekend is, vonden we dat wat extra promotie geen overbodige luxe zou zijn. We hebben dan ook meteen onze camera’s uitgepakt. David bleek precies de juiste persoon te zijn om zijn accommodatie op video te presenteren. Hij had ten slotte al filmervaring als figurant in The Last King of Scotland. Op een gegeven moment wilde hij zelfs even een ander overhemd aandoen, zodat er wat meer afwisseling in de beelden zou komen... Zijn familieleden vonden het allemaal maar een raar gedoe, maar waren uiteindelijk wel heel nieuwsgierig naar het resultaat. Giechelend verdrongen ze zich rondom het schermpje van de camera om David en zichzelf in actie te zien.

Ons werk is hier nog niet helemaal af, dus gaan we later deze maand nog een keertje terug. De varkentjes moeten tenslotte ook nog op de foto!